Σεν λουτσια

Μεσα στην πειρατικια σπηλια μου,εκει στην Σεν λουτσια στην καραιβικη.

Με βασανιζανε…. Όλα οσα βασανιζανε την συνειδηση μου και την συνειδηση και αλλων σε αυτόν τον τοπο.

Με βασανιζε η ιδεα ενός κοσμου, που μας πιεζει και μας συντριβει για να αλλαξουμε σε ότι πιστευουμε.

Ναι ειμαι πειρατης, αλλα όχι ηρωας.

Ναι ειμαι πειρατης, αλλα όχι ποιητης.

Και δεν ειμαι ηρωας γιατι, ο ηρωας που εχει συνεπεια στον εαυτο του και σε οσα αρνειται να προσκυνησει..απλα πεθαινει.

Δεν είναι νικητης.

Είναι ηττημενος.

Γιατι είναι ηττα να χανεις την μαχη για την ζωη, κατά άλλο τροπο εκτος από τον θανατο τον φυσικο.

Γιατι είναι ηττα οταν θανατος, δεν είναι αυτοβουλος.

Το να στεκεις ηρωας θανατου μπροστα στα κανονια των πειρατων είναι φιλοδοξιαααααα!!!

Το να εισαι συνεπης είναι χειροκροτηματων εκδικηση.

Ο ηρωας φιλοι μου είναι συμβολο κοινωνικο.

Ενας πειρατης σαν και εμενα, πιστευει ότι όλα τελειωνουν εδώ κατω.

Δεν εχει παρα περαααα…. Πιστευει ότι δεν υπαρχει μεταθανατον ζωη.

Ενας πειρατης σαν και εμενα είναι ανενδοτα υλιστης και αδιαφορος προς κάθε δοξα και τιμη και κάθε υστεροφημην.

Η ιδεα του ηρωα και της συνεπειας, είναι ιδεα της κοινωνιας και παγιδα για το ΕΓΩ.

Ενας πειρατης σαν και εμενα, δεν δισταζει καν να απαρνιεται ακομα και τον εαυτο του, και να ομολογει ότι αυτοι θελουν, και αποχωρει.

Και σωζεται…..

Ενας πειρατης σαν και εμενα  με δυνατο χαρακτηρα, προτιμαει να μεινει στην αφανεια, οσο συναισθηματικος και ευαισθητος ανθρωπος θα μπορουσε να είναι.

Αλλοι είναι αυτοι που ζητανε ηρωες για θυματα.

Το σκευωρημα σας κυριες και κυριοι είναι πολύ ατοπο, πολύ ατεχνο, δεν θα σας κανω την χαρη να με κανετε ηρωα απαλλασοντας με ετσι από την παρουσια μου.

Ποσοι δυνατοι χαρακτηρες αφανιστηκαν επειδη ηταν δυνατοι?

Δεν υπαρχει περιπτωση απεναντι στην κοινωνικη υποκρισια να μην γινεις πειρατης.

Ναι γινε πειρατης, αλλα όχι ηρωας.

Το ζητημα είναι να ζησεις αυτό που εισαι, οποιος και να εισαι, και όχι να πεθανεις για αυτό που εισαι.

Τα φωτα εσβησαν

Τα φωτα εσβησαν, και δυστυχως φιλοι μου δεν μπορω να σωθω.
Δεν μπορεσα να σωθω εναντια σε παλιρροιες που προσπαθησα να κολυμπησω
Τα νερα εχουν φτασει μεχρι τα γονατα μου.
Και εγω ικετευω και ζητω.
Να ακουστωωωωωωωω.
Βγαινουν απο μεσα μου διαφορα πραγματα, και εσυ κοιτας το μισοφαγομενο μηλο που εχω στο κεφαλι μου.
Το μηλο που καποτε μου εδωσες να δαγκωσω.
Και εσυ το εχεις βαλει σημαδι.
Και αυτο ειναι ενα προβλημα που ουτε ξερω πως να το ονομασω.
Ειμαι μια τιγρη που περιμενει να εξημερωθει, και εσυ το μονο που κοιτας ειναι το μισοφαγωμενο μηλο.
Η συγχυση δεν σταματα ποτε.
Οι τοιχοι κλεινουν και τα ρολογια περνουν.
Θα επανελθω ομως.
Βγαινουν απο την θαλασσα μου, καταραμενοι με χαμενες ευκαιριες.
Μα τιποτα δεν συγκρινεται με το σπιτι οπου θελησα να παω.
Αναρωτιεμαι αν ειμαι μερος της θεραπευτικης αγωγης η αν ειμαι μερος της ασθενειας.
Εσυ τι λες?

μακρινη μητερα

Οταν τα χειλη και το δερμα θυμουνται,
τοτε της αγαπης τα αιματα με πορφυρωνουν και χαρες ανειδωτες με σκιαζουν,
με οξειδωνουν μες στην βορια  των ανθρωπων.
Της αγαπης τα αιματα με κανουν να αισθανομαι σαν κρινος ολανοιχτος, και να εχω ενα ριγος στην ψυχη μου ακομα.
Της αγαπης αιματα διψουν τωρα τα χειλη της μανας μου.
Ειναι κρυος ο βοριας.
Η καρδια μου νοσταλγει, και ο αερας με πηγαινει οπου φυσα.
Της αγαπης τα αιματα μου ζητανε να επιστρεψω, στον ηλιο και στο φως.
Ειναι χλωμος ο ηλιος στην πολη του φωτος, και με πιανουν οι καημοι μακρινη μητερα.

ΩΩΩΩ Καταστροφφφφφφφφφφ!!!

ΩΩΩΩ Καταστροφφφφφφφφφφ!!!

ΩΩΩΩ Καταστροφφφφφφφφφφ!!!!

Ειμαι δαχτυλοδεικτουμενος απο εναν Θεο Αθεοο!!!

Ειμαι ο ανθρωπος δεντρο, και ο ανθρωπος αστραπη απο το μακρινο μαυρο συννεφο του βορρα.

Εγω ειμαι ομως αυτος που βαζει τις φωτιες, και δεν φοβαμαι ουτε καν…

Των εμπρηστων την ποινη.

Τα ματια μου ειναι καθαρα εδω μεσα, και το στομα μου δεν μπορει να το συσπασει καμια αηδια.

Εγω ομως ειμαι ενας αφυπνισμενος.

Αληθεια τι δουλεια εχω αναμεσα σε κοιμισμενους?

Περπατω αναμεσα στους δρομους, και τα βηματα μου αντηχουν πολυ περιεργα στα αυτια τους.

Τι να μου πειτε και εσεις? Τι να μου πει και η ψυχη σας?

Μηπως δεν ειναι φτωχια και αξιοθρηνητη? Μηπως δεν ειναι μιζερη?

Ε?

Δεν υπαρχει πιο αγριμι απο εμενα, για να σου δειξει το φως και την γνωση, να σου ανοιξει τα ματια.

Τσακωνεστε ολοι.

Αλλα συμβιβαζεσε γρηγορα γιατι αλλιως σε πιανει στομαχοπονος.

Ειμαι ο ανθρωπος αστραπη.

Ο ανθρωπος Δεντρο.

Μπαινεις σε κλικες και θελεις να ακολουθησεις ανθρωπους, και το κανεις γιατι θελεις να ακολουθησεις τον εαυτο σου.

Αλλα πεστε μου κατι.

Το πιο αλλοκοτο απο αυτο που φαινεται, δεν ειναι και το πιο αποδεδειγμενο?

Πισω απο τις σκεψεις και τα αισθηματα σας δεν κρυβεται, καποιο προσωπο αρχοντικο?

Πισω απο ολα αυτα δεν κρυβεται ενας σοφος γνωστος αγνωστος?

Και αυτον εσυ προσπαθεις να τον χτυπησεις?

Τον χτυπας ναι.

Αλλα οχι με θυμο, αλλα με χαχανιτα προσπαθεις να εξαλειψης την βαρυτητα του πνευματος μου?

Με χαχανιτα εξαλειφης την πνευματικοτητα μου?

ΩΩΩΩ Καταστροφφφφφφφφφφ!!

Ειμαι μακρια.

Νιωθομαι μακρια απο ολους εσας.

Σαν δεντρο πανω σε ενα ψηλο βουνο.

Ναι ναι σαν δεντρο που γιγαντωθηκα ψηλα, απο ολους τους ανθρωπους (φυτα και ζωα) και περιμενω.

Αληθεια τι περιμενω?

Τον κεραυνο να με χτυπησει? Αυτο περιμενω?

Να με χτυπησει ο κεραυνος που ειμαι δεντρο και αστραπη μαζι?

Μα γιατι?

Δεν ειμαι ευγενικος?

Μα ακομα και αυτοι οι μοθχηροι ανθρωποι την ξερουν την ευγενια μου.

Ασχετα αν ριχνουν μοχθηρες ματιες. Δεν με πειραζει καθολου σας λεω.

Αλλα φιλοι μου….

Αν πιστευατε περισσοτερο στην ζωη, θα παραδινοσασταν λιγοτερο στην στιγμη.

Αλλα δεν εχεις μεσα σου δυναμη καθολου.

Ουτε καν να εισαι οκνηρος.

Με θεωρεις εχθρο. Μαλιστα…..

Και εγω σου λεω

Προσπαθησε να εχεις εχθρους που να ειναι αξιοι μισους, και οχι που να ειναι αξιοι περιφρονησης.

Θα πρεπει να εισαι περηφανος για τον εχθρο που εχεις, γιατι η επιτυχια του εχθρου σου, θα πρεπει να ειναι και δικια σου επιτυχια.

ΩΩΩΩ Καταστροφφφφφφφφφφ!!!

Ειμαι δαχτυλοδεικτουμενος απο εναν Θεο Αθεοο.